مولانا رفیع ترین قله حکمت و ادب ایران
صورت از بی صورتی آمد برون باز شد که إِنَّا إِلَیهِ راجعون
پس ترا هر لحظه مرگ و رَجعتیست مصطفی فرمود: دنیا ساعتیست
فکر ما تیری است، از هو در هوا در هوا کی پایدار آید ندا ؟
هر نفس نو می شود دنیا و، ما بی خبر از نو شدن، اندر بقا
عمر همچون جوی، نو نو میرسد مستمری مینماید در جسد
آن ز تیزی، مستمر شکل آمدست چون شرر، کش تیز جنبانی به دست
شاخ آتش را بجنبانی به ساز در نظر آتش نماید بس دراز
این درازی مدت از تیزی صنع مینماید سرعت انگیزی صنع
(مثنوی)
مردن تن در ریاضت زندگیست
رنج این تن روح را پایندگیست
تابدانی که زیان جسم ومال
سود جان باشد رهاند از وبال