شعری ازغلام رضوی

محصورکوه تپه ها
پراکنده میان دره ها
گفتیم که سجده گاه سلیمان است
وآتشکده ای بود
باران نیزه برتنش باریدند
دلش رازخم زدند
وفوران خون سیاه
جهان راروشن کرد
محصورکوه تپه ها
پراکنده میان رودها
شعرازدوست خوبم غلام رضوی نگارنده اثاری همچون مجموعه شعر:پس ازسالهاخاموشی-اتشکده خاموش -روزی که مرابنام کوچکم می خوانند

آتشکده صفه باستانی سرمسجد

عشق وزندگی

صفه باستانی بردنشانده

بردواژه ای است که درگویش بختیاری به سنگ اطلاق می شودوتوصیف بردنشانده اشاره به سنگی بلندوتراشیده داردکه درجلوصفه بردنشانده قرارگرفته است.بنای سنگی مزبورتوسط چندپلکان که درپیرامون ان واقع شده است محصورمی باشد  این بناکه تقریبادر20کیلومتری مسیرمجدسلیمان به سدشهیدعباسپورقرارداردقدمت آن به نزدیک به هفتصدسال پیش ازمیلادمی رسدکه بنابه نظرگیرشمن ودیگرمستشرقین توسط پارسیان که درابتدابه منطقه بختیاری مهاجرت کردندبنانهاده شده است وتامدتهاپس ازانقراض سلسله هخامنشی نیزدارای رونق واعتباربوده که کشف اثاروواشیاومسکوکات ازاین محل که درموزه های ایران ودیگرکشورهانگهداری می شودخودگواه این مدعامی باشد.