دویدم به دنبال تصویر خود /
رسیدم به شهری که چون طور بود /
به اطراف او هاله ای نور بود /
به مسجدسلیمان زیبای من /
به گهواره جنبان رویای من /
به شهری که هر دم به یادش خوشم /
به تکرار زیبای نامش خوشم /
تو ای بارگاه سلیمانیم /
چه داغی نهادی به پیشانیم /
بزرگ است از دوریت ماتمم /
در اندوه تو رشته کوه غمم /
زمانی به خاک قدم میزدم /
تمام جهان را رقم می زدم /
چرا خشک شد گلشن راز تو /
کجایند مرغان آواز تو /
بگو شاهدانت کجا رفته اند /
پرستندگانت چرا رفته اند /
بگو چاههای طلایی چه شد /
و سرمایه های خدایی چه شد /
بگو نفتک و نفتونت کجاست /
به کوههای تمبی بهونت کجاست /
چه شد ریل ویل و چه شد سی برنج /
چه شد مردم خوب و لینهای دنج /
بگو گاهوارت که می پرورد /
که ناز نگاه تو را می خرد /
بیا ای همه شور انسانیم /
نماهنگ مسجدسلیمانیم/
سلام و درود بر شما
از این شعر زیبا واقعا لذت بردم.لطف می کنید نام سراینده را بنویسید
با سپاس و آرزوی سربلندی برتی شما وشهرمان
مرسی ، زیبا بود .
درود . عالی بود
سلام به همه ی ددویل و گوویل بختیاری.قوم اصیل آریا.
بزرگ است از دوریت ماتمم /
در اندوه تو رشته کوه غمم /
بسیار زیبا بود.مسجدسلیمان دوستت دارم.دلتنگ شهرمم.