هرمزعلی پور

**خانم ها وآقایان **
----------------------
وخورشیدکه
برای آن که تنهاسرگرم کندمارانمی تابد
مااماچراهمه چیزراازیادبرده ایم
مثل همین که می توان ازخانه بیرون زد
درکوچه یاخیابان کوچکی راه رفت
درپارکی بریک چمن نشست
مثل همین که می توان درباغچه های کوچک هم گل کاشت
به دیوارنقش های دوست داشتنی آویخت
که ماازاین ستاره تاستاره دیگر
دنبال لقمه ای ازنان
آنقدرازیادمی بریم خودرا
که خستگی هامان
ماراچون مردگان نشان دهند
وماهم فکرمی کنیم تمام خانه های این دنیا
چون خانه های ماگرفته اندوخاموش اند
گناه بچه های مان آیاچیست ؟
درنگاه بعضی هاخوانده ام همه چیزرا
فعلاخداخافظ
شایداین بارزدنم به آب بی کم ترین گدارباشد.
---------هرمزعلیپور---