نمیدانم پس ازمرگم چه خواهد شد

نمی خواهم بدانم کوزه گرازخاک اندامم چه خواهد ساخت  

 ولی بسیارمشتاقم, که ازخاک گلویم سوتکی سازد,

        گلویم سوتکی باشد,

                    بدست کودکی گستاخ وبازیگوش و

                                                    اویکریزوپی درپی

دم خویش رابرگلویم سخت بفشارد  و خواب خفتگان خفته را آشفته ترسازد,

                 بدین سان بشکند در من,

                                              سکوت مرگبارم را

***  دکترعلی شریعتی***

بگذار

مهربانتر از یاد روم

که اینجا در کنار خاموشی من

هزار ناله  غمگین

       می روید

               ازگلو

اینجا

کنار سلول من

پوست هایی ست

که زخم های کبود دارند!

آه ...چگونه بگویم

عرف این پاییز دیوانه را

اینک که با تمامی یقین

لگدکوب این آغاز می شوم

آه ...اکنون

پلک در اطمینان تو می بندم

ای آرامجای گور.

==== یارمحمداسدپور ===

اسب

دردشت بی علف

اسبی

پوزه می ساید

  برلوله ی سیال سیاه

     وبه یادستیغ برفی کوه

             شیهه می کشد

افسوس که

ازسال های دور

جزنشانی برپهنه وهن

باقی نمانده است.

ای کاش

         دراین کوره راه

بیدارباش فردا

  قافله ی صبح دمان را

        به تقدیرخویش

آشناکند.

              ازمجموعه باران به صفحه تاریک غلام رضایی میرقاید

سرو

حکیمی راپرسیدند:چندین درخت نامور که خدای عزوجل آفریده است و برومند هیچ یک را آزاد نخوانند مگر سرو را که ثمره یی ندارد .دراین چه حکمت است؟

گفت : هردرختی را ثمره معین است که به وقتی معلوم به وجودآن تازه آید و گاهی به عدم آن پژمرده شود و سرو را هیچ از این نیست و همه وقت خوش است و این است صفت آزادگان!

                                  برگرفته ازگلستان سعدی

به سرو گفتند چرا میوه نمی آری              بگفتا که آزادگان تهی دستند

                                                                        ناصرخسرو

به یادشادروان منوچهرآتشی

....

اسب سفید وحشی!
شمشیر مرده است...
خالی شده است سنگر زین های آهنین
هر دوست کاو فشارد دست مرا ز مهر
مار فریب دارد پنهان در آستین.

اسب سفید وحشی!
در قلعه ها شکفته گل جام های سرخ
بر پنجه ها شکفته گل سکه های سیم
فولاد قلب ها زده زنگار
پیچیده دور بازوی مردان طلسم بیم.

اسب سفید وحشی!
در بیشه زار چشمم جویای چیستی؟
آنجا غبار نیست, گلی رسته در سراب
آنجا پلنگ نیست, زنی خفته در سرشک
آنجا حصار نیست, غمی بسته راه خواب.

.....