شعری ازیارمحمداسدپور

چگونه بگویم
اززخمی که برگرده ی ماه می نشیند
اکنون که سپیده میزند
میان آب وپنجره
درامان توخواهم بود
- بی فکروخیال -
برارتفاعی که مرابرده ای
گریزی جزپروازنخواهم داشت
برنگاه کودکانه ی من
غوغایی ازعشق
نشسته است.
ازمجموعه شعر ((برسینه سنگ هابرسنگ هانام ها))