یادگار

پس از زندگی کردن و تولید مثل بشر می خواهد یادبودی از
خود به جای گذارد، شاید به این دلیل که او حقیقتا وجود داشته است. او یادگاری روی چوب، روی سنگ یا روی زندگیهای دیگر افراد میکند.
این آرزوی عمیق در هر کسی وجوددارد. از بچه ای که کلمات رکیک
در یک جایگاه عمومی می نویسد تا بودایی که تصویرش را در مغز یک
نژاد نقش میکند ...

جان اشتاین بک

اردشیر چهارشنبه 14 اردیبهشت‌ماه سال 1384 ساعت 09:57 ق.ظ

نظرات 3 + ارسال نظر

زهره چهارشنبه 14 اردیبهشت‌ماه سال 1384 ساعت 10:35 ق.ظ http://www.zohrehn.blogsky.com

سلام..
همه جای ایران سرای من است....موفق و شاد باشی.

امان اله شیخ رباطی چهارشنبه 14 اردیبهشت‌ماه سال 1384 ساعت 10:45 ق.ظ

انسانها محصول انتخاب خویش هستند به قول حافظ علیه رحمه که می فرماید
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت که گناه دگران برتو نخواهند نوشت
مگر اگر نیکم وگر بد تورا خود راباش
هرکسی آن درود عاقبت کار که کشت
عمر انسان بسان سایه ای می ماند که بسرعت محو می شود وتنها چیزی که باقی میماند خاطراتی است که شاید شیرین باشد شاید تلخ