استادو مربی گرانمایه معلم اخلاق شعبان پورحبیبی درگذشت

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ

                                 کار ماشاید این است.....

                                                    که درافسون گل سرخ شناور باشیم ......

وقتی که آن سیمای صمیمی که به حق نشان از پاک سیرتی ملکوتی صاحبش داشت روی در نقاب خاک آرام کشید و قلب بیمارش که سرشار از عشق به  ورزش وجوانان مسجدسلیمان و آکنده از مهر به مردم آن بود , از تپش بازماند دل شاگردانش مالامال از درد ویاس شد.سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

***

سرشک نیمه شب آرام می بخشد بسوز دل              چوبارانی که می بارد بروی دشت تبداری

امید دل بمرد و  آرزوها گوشه بگرفتند                  توگویی لشکری پاشیده شد ازمرگ سرداری

استادگرانمایه ورزشکارمطرح سال های دور داور شاخص والیبال مربی معلم ومدیرلایقی که تمامی عمرباعزت خود راچه درسنگر علم وچه درعرصه ورزش  وقف ترویج معرفت ورشد وشکوفایی استعدادهای جوانان شهر واستان نمود
شعبان حبیبی ,به ظاهر , دیگر درمیان ما نیست ولی یاد او و خاطره ی فضیلت های بی همتای اخلاقی , بزرگمردی ها , و آراستگی ها و صداقت هایش  و از آن جمله پرورش و تربیت چندین هزار دانش آموز و  ورزشکار که بسیاری از آنها بعد ها , در رشته تخصصی شان , از چهره های درخشان عرصه ورزش ویا مفاخر علمی کشور گردیدند در جای جای ایران زمین و خارج از آن باقی است و زنده و جاوید خواهد ماند .
 مرگ با عزت همیشه آروزی انسان های شرافتند بوده است شعبان حبیبی , از این نعمت عظیم هم , محروم نگردید . گویی وی همانگونه که در طول زندگی خویش , منشأ کمترین صدمه و آزاری برای احدی نشده بود , در مقام مرگ نیز راضی نبود, کمترین مزاحمتی برای نزدیکان و دوستان خود فراهم آورد هرچند که  دوستان فداکار و شایسته اش , از صمیم قلب , آماده آن بودند که سالیانی دراز را با سرافرازی , صرف تیمار او کنند

استادگرانقدر علیرغم مصیبت عظیم و خردکننده ای که چندسال پیش , با در گذشت ناگهانی مونس وهمدم تنهایی هاش   برایش پیش آمد ,همواره , از عمری سعادت مند و پر برکت برخوردار بود بدیهی است که منظور از نیک بختی , مفهوم متعارف آن در این دوران نیست : او نه صاحب مال ومنال بود و نه مالک مستغلات متعدد و نه دارای درآمدهای کلان با وجود این , از برکات و نعماتی برخوردار بود که صاحبان مکنت و قدرت و ارباب زر و زور حتی قادر به تصورش هم نیستند : وجدانی آسوده , خاطری آرام و نفسی مطمئن . آری! او به گنج بی پایانی راه یافته بود که دسترسی بدان به ویژه در این زمان کمترکسی را میسر می شود : قناعت, او از سرمایه عظیمی برخوردار گردیده بود که تنها معدودی از بندگان خاص و مقرب خداوند را نصیب می شود : نیکخواهی و توفیق خدمت به انسان ها آنهم به پاکترین ومقدس ترین شکل ودرعرصه علم و ورزش , گویی این سخن نغز ابن یمین شاعر گرانقدر – را آویزه گوش ساخته بود که :
             چودر دنیا نخواهد ماند چـیزی                                                              ز بـدکردار و نیکوکار جز نام
             به کسب نیکنامی کوش و نیکی                                                             که نیکو را نکو باشد سرانجام

                                                                                                                                                                                                                   یادش بخیر وروحش شاد

شاگردانش کیامرث غلامرضا مسلم حمید محمدزمان بهروز اردشیر و....

مراسم سوم وهفته روزیکشنبه ۲/۷/۸۵