اندیشه های خوب ، تراویده روح پاک است همانگونه که  بوی خوش تراویده گل خوشبو. ( آناتول فرانس )

 فرهنگ را تشبیه ی کنند به کوه یخی که درآب شناورمی باشد یک قسمت آن بیرون آب واقع شده ومشهود است وبه عینه قابل ادراک می باشد مانند عادات ُرسوم سنتها و... آما قسمت اصلی وزیربنای این قسمت مشهود در زیرقرارگرفته ونامشهود است مانندباورها هنجارها ارزشها و...

ماهیت وجودی قسمت مشهود فرهنگ  ناشی ازاین قسمت زیرین می باشد که جوهره وخمیرمایه  شخصیت  ما می باشدانسان براساس فلسفه  و جهان بینی خود معیارهایی تعریف ومشخص می کند براساس این الگوها ومعیارها  به ارزش ها وباورهای خودشکل می دهد وبراساس این اعتقادات وباورها بایدها ونبایدهایی برای خود معین می کندورفتارهای اجتماعی خود رابرقرارمی سازد .این باورها وارزشها به امثال من حکم می کند که ازدوست ازدست رفته خودم ُازمربی ومعلم خودم وازکسی که عمری را در خدمت غنای فرهنگ بختیاری همت نموده یاد کنم وآنها را گرامی بدارم حتی اگر ازدست دادن این عزیزان باهم تقارن یابد وبعضی دوستان بدون مراجعه به آرشیو به غلط آن رابگونه ای دیگر تعبیرکنند .

  انسان هنگامیکه خود را می شناسد و معرفت  اجتماعی شدن  در ذهنش شکل  می گیرد شروع به رفتاری میکندتا بتواند قابلیت های خود وجامعه خود را عرضه کند . هنر ومعرفت واقعی یک فرد همان قدرت تشخیص جهت اوست که با چه طریق  وبه چه شگردی فطرت جمعی انسان ها  را به سمت آن معنویت وفرهنگ  گم شده هدایت کند گاه مخاطب را ازعرش به فرش وزمانی از فرش به عرش می کشاندو با وسوسه شوق وعلایق آنها ضمن بروز قابلیت های خود وجامعه ای که بدان وابسته است دل هم اندشان و هم تباران را می رباید تا آواز فراق را سردهند و پس ازسیر وسفر در رویاها ی کودکی وآمال جوانی های خود بذر امید را در دل خود زنده نگاه دارندو تحمل رنج دنیای مادی برای شان  میسر شود (مانندحسی که گوش فرا دادن به صدای مسعودبختیاری به انسان دست می دهدویا عزیزی پس از سالها غربت عکس زادگاه خود رانظاره کند) درهرحال کلام این وبلاگ شاید نوعی خواستن باشدخواستن چیزی که انسان از آنچه دارد خشنود نیست و در آنچه که هست رنج می برد! بیانی برای خواستها و ایده‌آلهایی که فکرمی کندباید باشدوختم کلام ازفروغ


                           می توان چون صفر در تفریق و جمع و ضرب
                               حاصلی پیوسته یکسان داشت
                                 می توان همچون عروسک های کوکی بور
                                    با دو چشم شیشه ای دنیای خود را دید
                                      می توان با هر فشار کوچک دستی
                                            ناگهان فریاد کرد و گفت:
                                               آه! بسیار خوشبختم!