سرزمین آرزوها

اردشیر عزیز 

دیروز بودکه پدرانمان داس بر گرده بر زمینهای خشک بدنبال کاه مانده  از درو بودند که نیافتند ودست پینه زده عموها ودائی ها بر لوله های بدون گاز بسته نمی شد  تا در وانفسای کوچ  دشت بدون علف را طی کنند

 مادرانمان با سطلهای درست شده  از حلبهای 17 کیلوئی در چاه نفت  با منت فراوان نفت پس مانده را جمع می کردند تا شعله هایش زندگی محقرانه را که به اندازه یک عشق خالصانه بودگرمی دهند

وآنگاه که صادقانه در گرمای نفس گیر آب را قسمت می کردیم( هرچند پیمانه پر نمی شد)  این عطش لبهامان چه صفایی داشت

....واکنون

چه آسان اما تلخ می نماید وقتی که غریبانه  هیجار  در رگ منار سر می دهیم (گرچه تاراز توان شنیدن صدا ی تنهایی مان را ندارد)

می خواستم بگویم ومی گویم

        ای بختیاری  با بخت خود بیا ودر سرزمین آرزوها بمان

                                  سیراب کن ریشه های  تشنه رویش را

                                                              سیراب

برادرت امان الله

======

امان جان به دنبال چه میگردی برادر؟! ما دیگر آسمان هم ٬ بکارمان نمی آید. ما که در زمین اینچنین برهنه و پینه بسته ایم ٬ ما که با پا افراز بیگانه ایم. یادت هست! من و تو و پدرانمان هزاران سال یا منتظر تکه ابری چشم به آسمان  داشتیم یا بدنبال علفچری ٬ هی مال کندیم و هی مال وندیم و از تمامی منظومهء ور شکسته ٬ تنها ناهید به کارمان می آمد که هر غروب میگفت: امروز هم تمام گاو ها را به آبادی بازگردان! امان جان حال که خیش ِ پدرانمان را به موزه ها سپرده اند و خاکستر «آتشکده های خاموش» به کار ختنه گاه کودکان هم نمی آید بیا فقط به دو بال بیندیشیم!! ممراد. **********
نفت که آمد و رفت عشق و زندگی نیز رخت بر بست آمد نسیمی و زود گذشت برف پیری بر سر و روی شهر نشست کس ندانست که در این چرخه چه بدست آمد و چه رفت ز دست؟ این خیل برنا که امروز میهمان آتشند لول یا ملولند ز روزگار پست آسمان که نتوان بار غم کشد به دوش سینه چاک داد و کران تا کران گسست خاک ٬ خاکِ ما بود و مردمان نیز هم زین آمد و شد گردی به فرق ما نشست. *** محمد مراد -از مجموعه اشعار ( نفت که آمد و فت }

=====

سلام محمد مراد جان
من بدنبال تش هستم
چون آتشکده خاموش من
در مسجد بی سلیمانم است
من به دنبال سلیمانهای فراری هستم
که تو می شناسی
ولی آنها غریبند
من بدنبال خودم هستم
درتاریکی وجودم
ولی همه را خواهم یافت
اگر کمیتت را زین کنی
ومادیانی از محبت  برای من
بدون زین ارزانی بیاوری
می آیم
وهمه را خواهیم یافت
در دشت سینه هایمان
وبر کوه غرورمان نهر ه ای
از هیجار سر خواهیم داد

امان اله

====