به احترام سالروز درگذشت استاد مسعود بختیاری

کوگِ رَشتِ خُوشخون ولا ریگی به گلیتِ         

تاراز زیرِ پاتِ ولا زَردِه ری بِریتِ

کوگِ رَشتِ خُوشخون بُگُو بَندِ کی به پاتِ    

دستِ کافر کی بُگُو خِفتِ دور ناتِ

کوگِ رَشتِ خُوشخون کاشکی هِی بِخونی    

بُنگِ قَهقَهاتُ جون ایده به زونی

کوگِ رَشتِ خُوشخون مو دِلُم وا باتِ           

هر بهار ایاهُم ولا به اَشنُم صداتِ

کوگِ رَشتِ خُوشخون هم زِ نو بکَش بال     

دِر بده صداتِ از او مال به ای مال

کوگِ رَشتِ خُوشخون ری بُکُن به کِینُو     

بِرَسُون صِداتِ ولا از او کُه به ای کُه

کوگِ رَشتِ خُوشخون ولا دردُمِ تو دونی      

هم زِنو اُویدم تا که سیم بِخونی

                       ***

زندگی عرصه یکتای هنرمندی ماست

هرکسی نغمه خود خواند واز صحنه رود

صحنه پیوسته بجاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند بیاد

                                        ((یاد و ترنم صدای دلنشینت همیشه با ماست))