به دوست عزیزم

امان الله عزیز

عزیزترین آدمها. در زمان حیاتشان چنان بما نزدیکند که ما نمی‌توانیم شکوه حضورشان را دریابیم. اما وقتی که از پیش ما میروند آرام آرام نبودشان را درک می‌کنیم. باز می‌شناسیم. می فهمیم که آنان که بودند. چه می گفتند و چه می خواستند. ما همیشه با عشق آنها همراه  هستیم . حرفها برایشان داریم  اما وقتی در برابرشان قرار می‌گیریم قفل بر زبانمان می‌زنند. اختیار از ما سلب می‌شود. سکوت پیشه می‌کنیم و غرقه در حضور آنان مست می‌شویم و درست در زمانی که می‌روند یادمان می آید که چه گفته ها داشتیم و نگفتیم.واین ناگفته ها دلتنگی هایمان را دوچندان می کند  شاید تعداد اینها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد

انسان همواره موجودی بالقوه است تا هنگام رسیدن به پایانش ، چرا که همواره چیزی در وجودش معلق است ، ما همواره در حال شدن هستیم و حتی تا وقتی یک ثانیه از حیاتمان باقی است خصوصا درجامه انسانیت ودر کسوت معلم که او وجودش تشنه سیراب کردن ذهن هاست.بدون شک کلام شیوای سهراب سپهری از درک  ریاضیات حیات در فقدان معلم عزیز ریاضی مصداق خواهد یافت

زندگی مجذور آئینه است

زندگی گل به توان ابدیت

زندگی ضرب زمین در ضربان دل ما

زندگی هندسه ساده و یکسان نفسهاست

درهرحال مرگ حق است آدمیان را از مرگ طبیعی گریزی و گزیری نیست .اما دست یابی به رتبه کمال در انسانیت مستلزم  آن است که انسان دوبار زاده شود و دو بار بمیرد. این همان دست یافتن به گوهر حیات حقیقی و آغاز حیات پیش ازممات است.

از پیامبر اکرم نیز نقل شده که آدمی دو بار باید بمیرد

(موتوا قبل ان تموتوا):

سر موتوا قبل موت این بود

کز پس مردن غنیمت ها رسد

ای خنک آن را که پیش از مرگ مرد

یعنی او از اصل این رز بوی برد

پس همه آدمیان را در این دنیا یک تولد و یک مرگ است. اما دست یابی به رتبه کمال در انسانیت مستلزم  آن است که انسان دوبار زاده شود و دو بار بمیرد.نه تولد طبیعی بلکه اغاز حیات حقیقی که با دستیابی به اعماق حقیقت هستی حاصل می گردد. طرفه آن که این زاده شدن و مردن ثانی بر هم منطبق است.

                                       خدایش رحمت کند وبیامرزد- اردشیر

 =======

اردشیر عزیز سلام
اربعین مرحوم یدالله با اربعین سالار شهیدان است اگر صلاح بدانی اطلاع رسانی بنما
مرا مرگ خوش تر از آن زندگی      که سالار باشم کنم بندگی
بزرگی که انجام آن بندگی است    بر آن مهتری بر بباید گریست
به نام نکو گر بمیرم رواست         مرا نام باید که تن مرگ راست

 اربعین استادبزرگ ریاضی معلم دلسوز ،برادری مهربان مرحوم مغفور ید اله شیخ رباطی را به اطلاع کلیه عزیزان می رسانیم و به همین مناسبت مجلس یاد بودی را بر سر تربت پاکش واقع در چهار بیشه در روز پنج شنبه مورخ 9/12/86 راس ساعت 9تا11برگزار می نماییم.امیداست که شرکت شما عزیزان در این مراسم تسکینی باشد برای بازماندگان

ازطرف خانواده های عیدی شیخ رباط و طوایف بزرگ شیخ رباط و ورناصری

----

در سوگ فرزند بختیاری
استاد ریاضی وریاضت

ناگهان پنجره ای شد بسته
تیره دیواری شد
تا میان خورشید ،و گل تازه بهاری که از آن
صبح گاهان با هم خوش بش ها و سلام
نازها میکردند نور و گل هر دمه صبح
بگسلداین پیوند
و جداشان از هم
وای  بیجا ناگه
و چه بی موقع  ، چه زود
تند بادی از درد
درد طوفانی و سرد
بست این پنجره و این دیدار
سدره شد به نسیم
و هوا را مسدود
تا گل تازه شکفته ز بهار
برگ برگ تن زیبایش را
بی هوا خشکاند
سینه اش از خفقان سوزاند
ره عبورش را باز
سوی خاموشـــــتــان
شهر تاریک و سکوت
بی در و پنجره و نور و نفس
برجوانمرگ چه باید گفتن
هیچ ، جز صبر و شکیبایی و اشک
اشکی از عاطفه ایلی خود اندرین سوگستان
بر ید الله خردمند عزیز
که خورد غلت بروی گونه
تا کمی آرامش – تا مگر تسکینی

** ابوالحسن نوروزی

=

به یادبود پسر عموی عزیز و گرامی ام، یدالله شیخ رباطی

او رفت ولی یاد او و خاطره های زیبایی که یادآور شکوه انسانی بزرگوار و والاست برای همیشه با ماست.

او در زمستانی سخت و دشوار توشه بربست  ولی مثل زندگی ، مثل روزها و شب ها ، مثل بهار و طراوتش در یاد ما برای همیشه باقی ست.....

او رفت ولی یاد ش مثل باران بهاری در جویبار زندگی ما جاریست ..........

او رفت ولی گلهای لاله و نسترن باز هم در کوه و صحرا  می روید  تا یاد آور انسانی با شکوه و بزرگوار چون او باشد....... او طبیعت بود با همه سادگی  و خوبی اش ..........

یادش گرامی باد

نصرت الله شیخ رباط